Holy Monitor @ Death Disco

Holy Monitor, thanks to Diogenis Dagdalenis

Live review: Holy Monitor @ Death Disco, 17/02/2017

Κείμενο: Παναγιώτης Γαβρίλης / Φωτογραφίες: Shanti Θωμαϊδη by: Soundgaze.gr

Aρχίζω την παρουσίαση με το πλέον ευχάριστο (μέσα στα πολλά) της βραδιάς, που δεν ήταν άλλο από την προσέλευση του κοινού. Ο κυρίως χώρος της Death Disco ήταν σχεδόν ασφυκτικά γεμάτος, ενώ υπήρχε κόσμος και στον εξώστη. Τι το παράδοξο; Μα ήταν μόλις η τρίτη εμφάνιση των Holy Monitor και μάλιστα, μία εμφάνιση χωρίς άλλο γκρουπ να τους συνοδεύει. Το αν θα έπρεπε να είναι κάτι τέτοιο παράδοξο, θα το δούμε λίγο πιο κάτω. Το γεγονός αυτό, όπως και να έχει σφράγισε θετικότατα την συναυλία. Το καταλάβαμε όλοι βλέποντας τον Γιώργο Νίκα (κιθάρα και φωνή) να ανεβαίνει τελευταίος στην σκηνή και να κοιτάζει στο χώρο μην μπορώντας να συγκρατήσει ένα χαμόγελο. Προηγουμένως είχαν πάρει τις θέσεις του οι Στέφανος Μήτσης στην κιθάρα, Άλεξ Μπόλπασης στο μπάσο, Βαγγέλης Μήτσης στα πλήκτρα και ο Δημήτρης Δουμούλιακας στα τύμπανα. Κάπως έτσι ξεκίνησε ένα live που σκοπό είχε την παρουσίαση του ντεμπούτου LP των Hοly Monitor, το οποίο όπως σας έχουμε γράψει είναι πολύ καλό, σε στιγμές εξαιρετικό και, όπως ήταν λογικό, κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της setlist.

Έχοντας δει τους Holy Monitor στην παρθενική ζωντανή τους εμφάνιση να ανοίγουν για τους Warlocks, είχα εντυπωσιαστεί (και δεν ήμουν ο μόνος) από αυτό τον συνδυασμό psych rock στο ύφος των Black Angels πάνω σε motoric beats, γαρνιρισμένο με «βρώμικες» συχνά κιθάρες. Όμως αυτό συνέβη στο Αn Club. Ο ήχος στη Death Disco είναι σαφώς πιο μουντός, θαμπός. Με λίγη έξτρα δουλειά όμως στο sound check (όπως έμαθα), το αποτέλεσμα δεν πρόδωσε το συγκρότημα. Απλώς, αυτή την φορά βγήκαν στην επιφάνεια περισσότερο οι lead κιθάρες και σε κάποια σημεία τα πλήκτρα και λιγότερο το rhythm section. Κάπως έτσι, ο όλος ήχος ακουμπούσε στην ψυχεδέλεια πολύ περισσότερο από την πρώτη φορά που τους είδα. Μάλλον ήσσονος σημασίας το ζήτημα, όταν το υλικό είναι τόσο καλό, αλλά και όταν το συγκρότημα είναι τόσο δεμένο και αποδίδει τόσο καλά. Σε αυτό συνέτεινε, βέβαια, το αυτονόητο κέφι που θα είχε ο οποιοσδήποτε μουσικός που βλέπει τέτοια ανταπόκριση στην δουλειά του και μάλιστα τόσο νωρίς. Το ότι το live που παρακολουθήσαμε θα ήταν τόσο καλό, τώρα που κοιτάζω από απόσταση, ήταν σχεδόν δεδομένο.

Eπαναλαμβανόμενοι ρυθμοί, δυνατός κιθαριστικός ήχος και υπνωτικά φωνητικά είναι το πιάτο που μας σέρβιραν οι Holy Monitor. Όμως μην φανταστείτε ούτε στιγμή ότι μιλάμε για ένα χαλαρωτικό ήχο. Πίσω από αυτό το spacey μίγμα, υπάρχει πολύ νεύρο και ένταση. Οι Holy Monitor δεν επιδίδονται σε ατέρμονα τζαμαρίσματα. Τα κομμάτια τους είναι σύντομα και ουσιαστικά, τόσο το πιο γρήγορα από αυτά, όσο και τα πιο αργά (που είναι λιγότερα).

Συνεχίζοντας τα θετικά, ανακάλυψα ότι η πλειονόητητα του κοινού – αν όχι το σύνολο – γνώριζε τα κομμάτια, ήξερε τι πήγαινε να ακούσει. Και ήδη υπάρχουν crowd pleasers, όπως είχαμε όλοι την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι το απολύτως εκπληκτικό Bed Of The Earth, με την Ελπίδα Ρώτα να αναλαμβάνει τα δεύτερα φωνητικά. Μιλάμε για ένα ψυχεδελικό διαμαντάκι, σαν αυτά που ξετρυπώναμε oι παλαιότεροι σε κάτι Psychedelic Unknowns, μόνο που και αυτό κουβαλάει συγχρόνως μέσα του, έστω και ελαφρά κρυμμένο, το νεύρο των πιο δυνατών συνθέσεων του συγκροτήματος. Δημοφιλέστατο και όχι άδικα είναι όμως και το Aφροδίτη (και αυτό παίχτηκε με την συνδρομή της Ελπίδας Ρώτα, όπως και το φοβερό Cacti, το άλλο «μεγάλο» κομμάτι τους για εμένα), αλλά και το Nemesis. Η αλήθεια όμως είναι ότι το υλικό των Holy Monitor κινείται συνολικά σε υψηλό επίπεδο. Και αυτό θεωρώ ότι κέρδισε και το κοινό.

Τα κομμάτια που οι Holy Monitor όμως είχαν να παρουσιάσουν κάποτε τελείωσαν, αλλά ο κόσμος ήθελε κι άλλο. Ο Γιώργος Νίκας μας ενημέρωσε ότι θα μας έπαιζαν ένα ακόμη κομμάτι που δοκίμασαν στο soundcheck για κάθε ενδεχόμενο (υποθέτω ότι στο εξής θα είναι περισσότερο έτοιμοι για τέτοιες εκπλήξεις!). Το Golden Light (αυτό ήταν νομίζω!!) σε μία πολύ καλή, θορυβώδη εκτέλεση έκλεισε το live.

Καταλήγω από εκεί που ξεκίνησα. Το ότι το live ενός τόσο καλού νέου σχήματος είχε τέτοια προσέλευση, κανονικά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει, να αποτελεί παράδοξο. Η αλήθεια όμως είναι ότι σε σχέση με την ποιότητα της εγχώριας σκηνής, η στήριξη του κοινού είναι, θεωρώ, δυσανάλογα μικρή και βέβαια εδώ χωρά πολλή ανάλυση, που φυσικά δεν είναι του παρόντος. Αυτό που αξίζει να συγκρατήσετε είναι ότι οι Holy Monitor είναι μία μπάντα που αξίζει πραγματικά να δείτε ζωντανά, όπου την πετύχετε. Όσο για την Primitive Sounds και την Blackspin Records που συνέπραξαν για να κυκλοφορήσει η πρώτη αυτή δουλειά του συγκροτήματος, ένα ακόμα μπράβο για την επιλογή και το όλο υψηλό επίπεδο της κυκλοφορίας και φυσικά, ευχές για ανάλογη συνέχεια.