Closer + The Vacant Lots live @ Six Dogs

Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, όπου οι CLOSER έχουν κλέψει την παράσταση από το πρώτο όνομα, σε συναυλία στο αείμνηστο Ρόδον κλαμπ, το Φθινόπωρο του 2000. Οι Closer, ήδη από τα καλύτερα εγχώρια σχήματα τότε, έκαναν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους ταπώνοντας στην κυριολεξία τους νεαρούς Βρετανούς Doves. Οι οποίοι μπορεί να ήταν οι αγαπημένοι του Αγγλόφωνου indie ακροατηρίου, αλλά, στην πρώτη και τελευταία τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, ήταν μάλλον αδύναμοι και ασύνδετοι. Οι Closer είναι μια από τις θρυλικές μπάντες της χώρας. Με αφοσιωμένο κοινό που τους ακολουθεί εδώ και 23 χρόνια, με σπανιότερες πλέον, αλλά κορυφαίες ζωντανές εμφανίσεις και πάντα με καινούριο υλικό. Φέτος θα ήταν αυτοί που θα άνοιγαν για τους THE VACANT LOTS. Σχήμα που ηχογραφεί από το 2009, δύο μεγάλοι δίσκοι, αρκετά σινγκλ και μέρος της παγκόσμιας αναβιοτικής ψυχεδελικής σκηνής της δεκαετίας μας. Με λίγα λόγια, δεν υπήρχε περίπτωση πλήξης σε αυτό το double bill live.

Οι CLOSER έπαιξαν δεκατρία τραγούδια και έκαναν άλλη μια εμφάνιση από αυτές που θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που παρακολούθησα. Χρόνια τώρα εξαίρουμε τις συναυλιακές τους αρετές. Μουσικοί δεμένοι, έμπειροι και με ψυχή, που δίνονται στη μουσική τους με πάθος. Το δικό τους ροκ είναι βιωματικό και συνειδητοποιημένο. Τα τραγούδια τους είναι ποτισμένα με γκρίζα χρώματα, βαθιά συναισθήματα και εκρηκτικά ξεσπάσματα. Χωρίς να είναι εκπρόσωποι καμιάς γενιάς, προκαλούν ισχυρά συναισθήματα σε ανθρώπους άνω των τριάντα πέντε και εντυπωσιάζουν με την ωριμότητα και γνώση του ήχου τους, τις νεότερες γενιές. Για άλλη μια φορά σε κοντινή απόσταση, με τον καθαρότερο ήχο από ποτέ και με την ίδια δύναμη, έπαιξαν δεκατρία τραγούδια. Οκτώ γνωστά (πέντε από το ”In The Market”, δύο από το ” Suddenly Comes” και ένα από το ”Closer”) και πέντε καινούρια, που δεν κουβαλάνε κάτι παραπάνω (εκτός ίσως της Old rock αισθητικής του ”Night Butterfly” να κάνει τη διαφορά) από την ηχητική πληρότητα και εμπειρία από τα οποία είναι φτιαγμένα, στοιχεία που είναι υπεραρκετά για να αποφασίσουν επιτέλους να σπεύσουν για ένα καινούριο δίσκο, άμεσα.

Δεκατρία τραγούδια και κάθε ένα από αυτά μπορούσε να εισχωρήσει στους πόρους κάθε ακροατή και να τον συγκινήσει. Μπροστά μας ακούγαμε και βλέπαμε μια μπάντα, χωρίς να σκεφτόμαστε αυτά που ακούγαμε, γιατί η άψογη, αλάθητη εκτέλεση μας έδινε χώρο σε συναισθήματα και συγκινήσεις που δεν χρειάζονταν ούτε γηπεδικές γιούχες, ούτε mosh pit, ούτε δράμα, ούτε τίποτα. Πως είναι όταν βλέπεις παλιούς φίλους; Κοντοστεκόμαστε, χαμογελάμε και έχουμε επίγνωση ότι το εσωτερικό δέσιμο είναι κάτι που δεν έφυγε ποτέ. Και γι’ αυτό απολαμβάνουμε ήσυχα ένα προνόμιο που δεν το συναντάμε συχνά. Κάτι τέτοιο έγινε και με τους Closer και τα τραγούδια τους.